C20H25N3O

Lysergeenzuurdi-ethylamide

DE ULTIEME GIDS OVER

LSD

(Acid, L, Tabs, Blotter)

LSD is (helaas) nog een illegale stof en we moedigen het gebruik van deze stof niet aan of keuren het niet goed als het tegen de wet is. We accepteren echter dat er illegaal drugs wordt gebruikt en zijn van mening dat het aanbieden van informatie over verantwoorde schadebeperking absoluut noodzakelijk is om mensen veilig te houden. Daarom is deze gids opgesteld om de veiligheid te waarborgen van degenen die besluiten de stof te gebruiken.

LSD of "Acid", is een krachtige psychedelische drug die is afgeleid van een chemische stof die voorkomt in roggezwam. Deze ontdekking werd gedaan in 1938 toen de Zwitserse wetenschapper Albert Hofmann LSD synthetiseerde in zijn laboratorium in Bazel, Zwitserland. Jaren later kwam een kleine hoeveelheid van het medicijn in contact met zijn huid en ontdekte hij onverwachts de psychedelische effecten ervan.

Na de ontdekking van Hofmann begon in de jaren ’50 veelbelovend onderzoek naar de mogelijke therapeutische effecten van LSD. Maar toen de drug zijn weg vond naar de tegencultuur van de jaren ’60 en ’70, werd het sterk gestigmatiseerd als gevolg van ongebonden en roekeloos gebruik onder die jongeren van de generatie. Het werd uiteindelijk geclassificeerd als een Schedule 1-medicijn, wat het vandaag nog steeds is.

Meer recentelijk is LSD weer opgedoken als een potentieel therapeutisch medicijn, deels vanwege de populariteit van microdosering. Hoewel microdosering niet het volledige effect van een LSD-trip geeft, is het nuttig gebleken bij het destigmatiseren en normaliseren van deze voorheen geminachte stof.

Ervaring

Veel factoren dragen bij aan de LSD-ervaring, waaronder dosis, mindset, setting en de persoonlijke chemie van je lichaam. Elke individuele reis is uniek voor de persoon, tijd en plaats, en er is geen manier om precies te voorspellen wat er zal gebeuren. LSD wekt wel een aantal veelvoorkomende ervaringen en effecten op die je kunnen helpen bij de voorbereiding op je reis.

Wat kun je verwachten

Een verhoogde zintuiglijke waarneming is een kenmerkend effect van LSD. Dit kan de vorm aannemen van een grotere waardering voor muziek (sommigen zeggen dat het nemen van LSD is alsof ze voor het eerst muziek horen), of een scherper reuk- en smaakvermogen. Aanraking wordt ook verhoogd en veel mensen ervaren een sterk verlangen om zowel zachte voorwerpen als andere mensen aan te raken. Een andere unieke eigenschap van LSD is synesthesie, een waarneming waarbij de zintuigen samensmelten. U kunt muziek ‘proeven’ of kleuren ‘horen’.

Levendige hallucinaties zijn ook een veelvoorkomend en diepgaand aspect van een LSD-ervaring. Bestaat vaak uit kleurrijke visioenen. Hallucinaties zijn vaak het hoogtepunt van de ervaringen van mensen. Auditieve hallucinaties zijn ook niet ongewoon.

Wetenschappers hebben meerdere theorieën over waarom hallucinaties optreden, waaronder de werking van de serotoninereceptor van psychedelica, stimulatie van de visuele cortex en reorganisatie van de hypothalamus.

Psychologische en emotionele effecten

De psychologische effecten van LSD kunnen worden onderverdeeld in drie hoofdcategorieën: positief, neutraal en negatief. Bij lage tot matige doseringen is het gebruikelijker om een positieve of neutrale ervaring te hebben. Naarmate de dosis groter wordt, neemt ook de mogelijkheid toe om negatieve psychologische effecten te ervaren.

Positief:

  • Toename van associatief en creatief denken
  • Visuals met gesloten en open ogen
  • Ego ontbinding
  • Gevoel van eenheid en verbondenheid met andere levensvormen
  • Algemeen gevoel van euforie
  • Levensveranderende spirituele ervaringen

Neutraal:

  • Verandering in bewustzijn
  • De tijd vergeten
  • Ego ontbinding
  • Gebrek aan focus
  • Ongebruikelijke gedachten en spraak
  • Bereik van emoties

Negatief (veel hiervan worden geassocieerd met een 'bad trip'):

  • Paranoia
  • Spanning
  • Angst voor de dood
  • Overweldigende gevoelens

Effecten

De psychoactieve stof waaruit LSD bestaat, is afgeleid van een chemische stof in roggezwam die bekend staat als Claviceps purpurea. Een matige orale dosis van 75-100 µg zal sterke, merkbare effecten geven die vaak leiden tot diepe introspectie en gevoelens van euforie. Deze effecten kunnen 8 tot 12 uur aanhouden, afhankelijk van de dosering.

Bij inname werkt LSD als een activator van de 5-HT-receptor (serotonine), maar deactiveert het ook systemen die de serotoninespiegel reguleren, waardoor de chemische stof in de hersenen toeneemt. Van de 15 serotoninereceptoren in de hersenen geeft LSD de voorkeur aan het 2A-subtype (5-HT2A), dat betrokken is bij cognitieve processen in de prefrontale cortex, het gebied van de hersenen dat verantwoordelijk is voor complex cognitief gedrag, persoonlijkheidsuitdrukking, besluitvorming, en sociaal gedrag. Het speelt ook een sleutelrol in ons vermogen om informatie van andere hersensystemen te verwerken en doelgerichte beslissingen te nemen.

Interacties met andere stoffen

Er bestaat slechts een beperkte hoeveelheid gegevens over de interactie van LSD met andere drugs, of deze nu goed of slecht zijn. Uit eigen ervaring adviseren wij altijd om diverse middelen niet te combineren om zo ook het meest mogelijke uit 1 middel te halen. Wat je ook besluit wees in ieder geval voorzichtig bij het mengen van twee stoffen. Dit is wat we wel weten.

Positieve interacties

  • Marihuana: Geen bekende gevaren, maar heeft ook het potentieel om de psychedelische aard van LSD te versterken.

Positieve interacties

  • Alcohol: vermijden. Alcohol zelf is een krachtige psychoactieve drug. In combinatie met andere, nog intenser psychoactieve drugs, verandert de manier waarop het lichaam beide stoffen metaboliseert. Met andere woorden, het heeft de potentie om je trip te verzwakken en/of je ziek te maken.
  • Antipsychotica: Vroege studies tonen aan dat het antipsychotische medicijn chloorpromazine veel van de fysieke effecten van matige tot hoge doses LSD vermindert zonder de psychedelische effecten significant te veranderen.
  • Antidepressiva: Medicijnen die selectieve serotonineheropnameremmers (SSRI’s) en monoamineoxidaseremmers (MAO-remmers) gebruiken, lijken ook de effecten van LSD te verminderen. Van sommige tricyclische antidepressiva  is gemeld dat ze de effecten van LSD versterken. Van lithium, dat vaak wordt voorgeschreven voor de behandeling van bipolaire stoornissen, is gemeld dat het de effecten van LSD aanzienlijk versterkt en het risico op tijdelijke comateuze toestanden vergroot.

Voordelen & Risico's

Mogelijke voordelen

Sinds de uitvinding wordt LSD gebruikt als hulpmiddel voor zelfonderzoek en spirituele groei, maar ook als middel voor genezing en verandering. Tegenwoordig worden de voordelen van LSD op grote schaal erkend. In de Verenigde Staten en in het buitenland worden onderzoeken naar LSD uitgevoerd en er zijn sterke aanwijzingen dat het een aanjager van persoonlijke groei kan zijn. Sommige onderzoeken hebben zelfs aangetoond dat LSD kan helpen bij het behandelen van angst en depressie, evenals het stimuleren van creativiteit, persoonlijke groei en spiritualiteit. Uit een onderzoek uit 2016 bleek zelfs dat gezonde personen twee weken na het gebruik van LSD een positievere kijk op het leven en meer openheid hadden.

Veel mensen die spirituele ervaringen met LSD hebben gehad, zeggen dat het hen hielp delen van zichzelf onder ogen te zien waarvan ze niet wisten dat ze bestonden. Hoewel deze ervaringen moeilijk en zelfs angstaanjagend kunnen zijn, zegt vrijwel iedereen die moeilijke maar diepgaande psychedelische ervaringen heeft gehad, dat ze er beter van worden.

Er bestaat echter zeer weinig systematisch onderzoek naar LSD en spirituele ervaringen. Dit heeft ertoe geleid dat sommigen de richting van de relatie tussen psychedelisch gebruik en spiritualiteit in twijfel trekken. Helpt LSD bij spirituele groei, of nemen mensen die geneigd zijn spirituele groei te zoeken uiteindelijk LSD? Voor zover we kunnen zien, is het een beetje van beide.

Mogelijke risico's

Hoewel LSD lange tijd is neergezet als een gevaarlijke drug, zijn er geen gedocumenteerde sterfgevallen als gevolg van een overdosis LSD bij mensen. Hoewel “supra-heroïsche” doses gevaarlijk kunnen zijn, is het risico op overlijden of ernstig letsel minimaal voor gezonde mensen. Er is één melding van acht mensen die LSD voor cocaïne aanzagen en tussen de 1000 en 7000 µg LSD snoven – een extreem hoge concentratie. Ze leden aan comateuze toestanden, hyperthermie, braken, lichte maagbloedingen en ademhalingsproblemen, maar ze herstelden allemaal met ziekenhuisbehandeling en zonder enige resteffecten.

Bovendien zijn er geen negatieve bijwerkingen op de lange termijn bekend van LSD-gebruik. De grootste risicofactoren hebben meer te maken met gemoedstoestand en omgeving (set en setting) dan met feitelijke fysieke schade. LSD-trips kunnen soms overweldigend aanvoelen, maar de risico’s om jezelf in gevaar te brengen of jezelf pijn te doen zijn extreem laag.

Hoewel er geen sluitend bewijs is dat suggereert dat psychedelica  psychische problemen kunnen activeren, onderschrijven veel wetenschappers deze theorie. Houdt dus in gedachten, als je een familiegeschiedenis van geestesziekte (vooral schizofrenie) hebt, is het aan te raden om psychedelische drugs te vermijden.

Een langdurig (hoewel zeldzaam) effect van psychedelisch gebruik is hallucinogene persisterende perceptiestoornis (HPPD). HPPD wordt gekenmerkt door een voortdurende aanwezigheid van sensorische stoornissen, meestal visuele, die soms maanden of jaren aanhouden na gebruik van psychedelica. Het kan worden behandeld met antipsychotica of anti-epileptica. HPPD is zeldzaam, de kans om HPPD op te lopen is groter als psychedelica gebruikt worden buiten een veilige, verantwoordelijke situatie (d.w.z. zonder zich aan de set & Settings te houden. 

Talrijke studies hebben ook geen bewijs gevonden voor chromosomale schade of ontwikkelingsstoornissen bij mensen, veroorzaakt door LSD. Maar, bij muizen, veroorzaakte LSD tijdens de zwangerschap echter enige ontwikkelingsschade bij buitengewoon hoge doses (tot 500 µg/kg). 

Amsterdam staat erom bekend lossere drugswetten te hebben. Hoewel de meeste drugs daar technisch niet legaal zijn, heerst er zeker een cultuur waarin de politie de andere kant opkijkt, zolang je geen problemen veroorzaakt. Amsterdam organiseert ook legale psychedelische truffelretraites.

Verschillende steden in de Verenigde Staten hebben onlangs ook de wetten rond bepaalde psychedelische medicijnen versoepeld. Oakland, Californië, bijvoorbeeld, decriminaliseerde het bezit van alle plantengeneesmiddelen, inclusief psilocybine-paddenstoelen. Santa Cruz, Californië en Denver, Colorado hebben de afgelopen jaren ook psilocybine gedecriminaliseerd.

Therapeutisch gebruik

Studies uit de jaren '50 en '60

Serieus onderzoek naar de therapeutische effecten van LSD begon in de jaren ’50 en ’60. Gedurende deze tijd werden meer dan 1.000 academische papers en tientallen boeken gepubliceerd over het gebruik van LSD in psychotherapeutische settings. Maar vanwege de uitdagingen en problemen veroorzaakt door de tegencultuur in de jaren ’60 verbood de overheid in de VS het gebruik ervan en voegde het toe aan de lijst van Schedule 1-medicijnen. Daarna werd onderzoek onpraktisch, zo niet onmogelijk.

Desalniettemin werd in de eerste onderzoeken gekeken naar het potentieel van LSD voor een verscheidenheid aan toepassingen. Relatief grote enkelvoudige doses (200 µg of meer) werden gebruikt om verslaafden, criminelen te behandelen of om het leven van gewone mensen te helpen veranderen. Andere benaderingen gebruikten kleine tot matige doses (tot 150 µg) in combinatie met psychotherapie om verschillende psychische stoornissen te behandelen. Mensen met ernstige depressie en algemene angst die resistent waren tegen traditionele therapie, leken tijdens de behandeling baat te hebben bij de effecten van LSD.

Therapeuten die LSD en andere psychedelica in hun praktijk gebruikten, merkten op dat een van de grootste voordelen ervan was dat patiënten hun onbewuste drijfveren en motieven konden onderzoeken terwijl een deel van hun volwassen ego intact bleef. Deze combinatie stelde individuen in staat om de ervaring te observeren en levendig te onthouden en gebieden te identificeren waar ze eerder weerstand tegen verandering hadden. In therapeutische settings werden mensen zich bijvoorbeeld vaak bewust van hun eigen afweermechanismen.
Andere onderzoeken richtten zich op de mystieke ervaringen die door LSD worden opgewekt en de daaruit voortvloeiende na-effecten. Enkele van de vroege therapeutische toepassingen van LSD wezen op veelbelovende resultaten bij de behandeling van verslaving, OCS, clusterhoofdpijn, depressie en angst voor het levenseinde.

Zwitserse studie uit de jaren 80

Een recent overzicht van 25 jaar onderzoek (1990-2015) naar LSD, psilocybine en ayahuasca, toonde aan dat onderzoek consequent suggereert dat psychedelica een groot potentieel hebben om angststoornissen, depressie en verslaving te behandelen.

In een dubbelblind onderzoek onder personen met levensbedreigende ziekten bleek dat LSD-psychotherapiesessies de angst voor het levenseinde verminderden. Twaalf maanden later waren de effecten van deze ingreep nog steeds aanwezig. Er werden ook verbeteringen waargenomen in een vragenlijst over de kwaliteit van leven bij kanker en een angst- en depressieschaal in het ziekenhuis.

In een ander onderzoek ontdekten onderzoekers dat door LSD ondersteunde psychotherapie langdurige, positieve effecten had op patiënten met de diagnose levensbedreigende ziekten. Deze veranderingen omvatten vermindering van angst, een toename van de waargenomen kwaliteit van leven, waardevolle inzichten en verbeteringen in sociale relaties.

Verslavingsstoornissen, vooral alcoholisme, zijn al lang een doelwit van psychedelische therapieën. Een meta-analyse uit 2012 van zes gerandomiseerde controleonderzoeken met 536 proefpersonen bevestigde de werkzaamheid van een enkele dosis LSD bij de behandeling van alcoholisme. Resultaten van deze onderzoeken toonden aan dat LSD een slagingspercentage had van 81% tot 100% voor de behandeling van alcoholisme wanneer succes werd gedefinieerd als onthouding bij de eerste follow-up.

Er zijn ook steeds meer argumenten voor de behandeling van posttraumatische stressstoornis (PTSD) met LSD, hoewel er tot nu toe geen klinische onderzoeken zijn uitgevoerd.

 

Nieuw onderzoek naar de veiligheid van LSD

Naarmate culturele waarden beginnen te verschuiven, neemt het onderzoek naar het therapeutische en niet-therapeutische potentieel van LSD toe. Onlangs heeft The Beckley Foundation via een crowdfunding-campagne geld ingezameld om de effecten van LSD op de hersenen te onderzoeken. De laatste studie omvatte het geven van een kleine dosis LSD aan 20 vrijwilligers en vervolgens het gebruik van MRI- en MEG-beeldvorming om te laten zien hoe het de hersenprocessen beïnvloedt. De onderzoekers geloven dat LSD de bloedtoevoer naar de controlecentra van de hersenen kan verminderen, waardoor hun activiteit wordt gedempt, wat uiteindelijk de hersenconnectiviteit verbetert. Men denkt dat deze toename in hersenconnectiviteit, of “entropie”, aanleiding geeft tot de creatieve en unieke denkpatronen die geassocieerd worden met de psychedelische ervaring, en zelfs verantwoordelijk kan zijn voor gevoelens van ego-ontbinding.

In 2015 vond een grote studie (~130.000 mensen) uitgevoerd in de VS geen verband tussen het gebruik van psychedelica en psychische stoornissen, psychische problemen, zelfmoordgedachten, depressie en angst.

Persoonlijke groei

Een van de meest veelbelovende aspecten van LSD is het vermogen om betekenisvolle, diepgaande en levensveranderende persoonlijke groei te stimuleren. Deze veranderingen worden vaak toegeschreven aan een bepaald aspect van de psychedelische ervaring: ego-ontbinding. Ego-ontbinding vindt plaats wanneer iemands zelfgevoel sterk is verminderd of volledig (hoewel tijdelijk) is uitgeroeid. Het kan een diepgaande invloed hebben op je kijk op het leven, bewustzijn en de wereld om je heen. Mensen die onder invloed zijn van LSD, en andere psychedelica, melden vaak dat hun benauwde zelfgevoel is vervangen door een gevoel van schoonheid en onderlinge verbondenheid.
Het verlies van je ego kan meer fundamentele aspecten verbeteren, inclusief creativiteit. Veel beroemde creatieve mensen hebben LSD gecrediteerd als hun inspiratie voor een aantal van hun meest impactvolle werk. Aldous Huxley is misschien wel een van de bekendste voorstanders van het gebruik van psychedelica. Zijn boeken The Doors of Perception (1954) en Island (1962) werden gedeeltelijk geïnspireerd door zijn psychedelische ervaringen en hielpen de tegencultuurbeweging uit de jaren 60 aan te wakkeren. LSD werd een belangrijk onderdeel van het leven van Huxley, hij sprak vaak over het verband tussen creativiteit en een bredere kijk op de wereld. Op zijn sterfbed vroeg Huxley zijn vrouw om hem een dosis LSD te injecteren.

Apple-oprichter Steve Jobs stond erom bekend LSD te gebruiken en merkte op dat “het gebruik van LSD een diepgaande ervaring was, een van de belangrijkste dingen in mijn leven.” Francis Crick beweert ook de dubbele helixstructuur van DNA te hebben voorgesteld tijdens het trippen op LSD, hoewel dit alom wordt betwist. Hij en Jim Watson wonnen een Nobelprijs voor hun werk en dit wordt nu beschouwd als een van de belangrijkste wetenschappelijke ontdekkingen in de geschiedenis.

Meer recent werd in een studie uit 2016 gekeken naar de relatie tussen LSD en taal als een manier om creativiteit te meten. Uit de resultaten bleek dat het medicijn unieke woord-beeldassociaties veroorzaakte die duiden op een verandering in divergerend denken, wat geassocieerd wordt met creativiteit. Er is ook genoeg anekdotisch bewijs dat suggereert dat LSD de creativiteit in alledaagse taken kan verbeteren, en studies met vergelijkbare psychedelica zoals ayahuasca en mescaline tonen aan dat ze het oplossen van problemen en creatief denken kunnen verbeteren.

Naast het oplossen van het ego en verbeterde creativiteit, toonde een recent onderzoek ook aan dat LSD het vermogen van mensen om empathie te voelen vergroot en hun verlangen om bij andere mensen te zijn vergroot. 

Microdoseren

Microdosing is het consumeren van sub-perceptuele hoeveelheden van een psychedelische substantie. Veel mensen die microdoses LSD in hun wekelijkse routine hebben geïntegreerd, melden hogere niveaus van creativiteit, meer energie, meer focus en verbeterde relationele vaardigheden. Sommige enthousiastelingen melden ook dat het microdoseren van LSD hen heeft geholpen hun spirituele bewustzijn te vergroten en hun zintuigen te versterken.
Voorlopig onderzoek ondersteunt deze beweringen steeds meer. Een recent onderzoek onder meer dan 1.000 mensen uit 59 landen die gedurende een week tot vier maanden LSD microdoseerden, toonde een verhoogde stemming, afname van depressie, toename van energie en productiviteit, en acceptatie van betere gezondheidsgewoonten.

Andere bedrijven en organisaties beginnen net te kijken naar de effecten van het microdoseren van LSD. MindMed start klinische onderzoeken om de effecten van microdosering op ADHD te onderzoeken, Eleusis onderzoekt het potentieel ervan voor de ziekte van Alzheimer en de Beckley Foundation voert een reeks onderzoeken uit om de mogelijke therapeutische toepassingen ervan te begrijpen. Hun eerste studie zal kijken naar het effect van LSD-microdosering op creativiteit, cognitieve flexibiliteit en welzijn.

Er is echter nog veel dat we niet weten over het microdoseren van LSD. Psychiatrisch apotheker Kelan Thomas waarschuwt dat chronische microdosering u in gevaar kan brengen voor hartklepaandoeningen als gevolg van door psychedelica geïnduceerde veranderingen van hartklepcellen via activering van de serotonine 2B-receptor (5HT2B). Hoewel het microdoseren van LSD een goed startpunt is voor mensen die nieuw zijn met psychedelica, is het microdoseren van paddenstoelen misschien een betere, duurzamere optie.

Fabels

Vanwege het wijdverbreide gebruik van LSD in de tegencultuur van de jaren ’60, gebruikten de overheid en wetshandhavers schriktactieken en propaganda om verkeerde informatie over psychedelica te verspreiden. Veel van deze mythen blijven tot op de dag van vandaag bestaan. Hier zijn er een paar – en de waarheid erachter.

Fabel 1: LSD is vaak sterk verontreinigt met strychnine en andere producten

Vervalsing gebeurt met elke bekende drug, inclusief cocaïne, heroïne, marihuana, MDMA en LSD. Maar de mate waarin verontreiniging optreedt, moet wel worden geanalyseerd.

Volgens de Psychedelic Explorer’s Guide, is de vervalsing van LSD met giftige stoffen grotendeels ongegrond. Wat veel wordt genoemd is de angst voor methamfetamine en strychnine (rattengif).

De fabel over het rattengif is mogelijk versterkt door een rapport van Albert Hofmann zelf. Blijkbaar analyseerde hij een poedermonster waarvan werd beweerd dat het LSD was en dat 100% strychnine bleek te zijn. Deze eenmalige gebeurtenis leidde op de een of andere manier tot een wijdverspreide overtuiging dat LSD vaak doorspekt was met strychnine.

Voor methamfetamine is de mythe afgeleid van meer tastbaar bewijs. Veertig jaar geleden, toen er studies werden uitgevoerd naar het gebruik van vervalsingsmiddelen in LSD, werden 581 straatmonsters getest. Van de 581 straatmonsters bevatte 84,5% alleen LSD, 6,9% PCP en 0,9% amfetamine of methamfetamine. Geen van de monsters bevatte strychnine.

Hoewel in dit onderzoek bijna 15% van de monsters vervalst was, is de mogelijkheid van een dergelijke vervalsing tegenwoordig bijna nul. Terwijl de meeste LSD in de jaren ’60 in vloeibare vorm kwam, waardoor het veel gemakkelijker te vervalsen was, wordt de LSD van vandaag voornamelijk op vloeipapier verkocht. Zodat de stof zich aan het papier kan binden.

LET OP: Tegenwoordig kan vloeipapier dat als LSD wordt verkocht potentieel schadelijke chemicaliën bevatten, zoals NBOMes en DOxs. Als u LSD-blotters koopt van een onbekende bron, zorg er dan voor dat u uw stoffen test met een kit of stuur ze naar een laboratorium om te testen. Een goede vuistregel is: Blotters die extreem bitter smaken weg te gooien – LSD is smaakloos, dus een sterke smaak kan een indicator zijn van een NBOMe die schadelijk kan zijn.

Fabel 2: LSD veroorzaakt chromosoombeschadiging en geboorteafwijkingen

In 1967 publiceerde het tijdschrift Science een korte studie waarin werd beweerd dat het toevoegen van LSD aan gekweekte menselijke witte bloedcellen chromosomale afwijkingen veroorzaakte. De resultaten van deze studie vormden een sneeuwbaleffect in een mythe van “genetische schade” bij volwassenen en geboorteafwijkingen bij pasgeborenen.

Volgens de Psychedelic Explorer’s Guide hebben latere en meer zorgvuldige onderzoeken echter aangetoond dat de conclusies die uit het eerste onderzoek waren getrokken, ongegrond waren.

Uit een uitgebreid overzicht van achtenzestig onderzoeken en casusrapporten bleek dat pure LSD geen schade toebrengt aan chromosomen of aantoonbare genetische schade veroorzaakt.

Fabel 3: Van LSD word je compleet gek

Een van de meest verraderlijke LSD-mythen is de overtuiging dat het een of andere psychische aandoening zal activeren en ervoor zal zorgen dat mensen gek worden. Een algemene overtuiging is dat deze staat van waanzin ervoor zal zorgen dat de gebruiker van een gebouw springt of een permanente toestand blijft.

Hoewel er in elk van deze angsten een greintje waarheid schuilt, heeft onze neiging om overhaaste conclusies te trekken tot alomtegenwoordige, schadelijke fabels geleid. Hoewel psychoactieve drugs een verscheidenheid aan acute gedragseffecten veroorzaken, is de mate van deze effecten direct gerelateerd aan de grootte van de dosis. Talloze mensen hebben LSD genomen zonder de drang te voelen om uit een gebouw te springen.

Acute krankzinnigheid, of een ‘bad trip’, is ook vatbaar voor vooringenomen overtuigingen.  De LSD-ervaring wordt niet alleen bepaald door de farmacologische effecten (substantie), maar ook door overtuigingen die met de ervaring gepaard gaan (mindset). Zorg dus altijd voor de juiste set & settings

Als je psychisch stabiel bent voordat je LSD gebruikt, is de kans op langdurige psychische schade ongeveer nul. Heb je een (familie) geschiedenis met bepaalde psychische stoornissen, dan is het waarschijnlijk het beste om het gebruik van psychedelica te vermijden.

Fabel 4: Flashbacks worden veroorzaakt door opgeslagen LSD in het lichaam

Deze mythe komt voort uit beweringen dat LSD zich nestelt in de hersenen, het ruggenmerg en lichaamsvet en zelfs jaren later kan weglekken om nadelige effecten te veroorzaken.

Deze veronderstelling is onjuist. Er zijn geen aanwijzingen dat LSD gedurende langere tijd in het lichaam aanwezig blijft. In plaats daarvan heeft het een korte halfwaardetijd van drie tot vijf uur en wordt het binnen een dag na inname volledig gemetaboliseerd.

Dus, waarom komen flashbacks voor? Psychedelische literatuur noemt over het algemeen twee redenen: een gemakkelijk geactiveerde herinnering en het opnieuw verschijnen van conflicterend materiaal dat tijdens de trip uit het onderbewustzijn vrijkomt.

Een van de leiders op het gebied van LSD-therapie, Stanislav Grof, stelt in zijn klassieke boek LSD Psychotherapie:

“Sessies waarin het medicijn gebieden met moeilijk emotioneel materiaal activeert en het individu probeert te voorkomen dat ze ermee geconfronteerd worden, kunnen leiden tot langdurige reacties, onbevredigende integratie, daaropvolgende resterende emotionele of psychosomatische problemen, of een precair mentaal evenwicht dat de basis wordt voor latere ‘flashbacks’. ”

Door dit soort mythes uit de wereld te helpen, kan het publiek weloverwogen beslissingen nemen en rationele debatten voeren over het gebruik van psychedelica.

FAQ

Vanwege het wijdverbreide gebruik van LSD in de tegencultuur van de jaren ’60, gebruikten de overheid en wetshandhavers schriktactieken en propaganda om verkeerde informatie over psychedelica te verspreiden. Veel van deze mythen blijven tot op de dag van vandaag bestaan. Hier zijn er een paar – en de waarheid erachter.

Is LSD te zien bij een drugstest?

Het korte antwoord is ja, maar er zijn een paar kanttekeningen.

De uitscheiding via de urine bereikt een piek ongeveer vier tot zes uur na toediening van een dosis bij mensen, maar zelfs dan zijn de hoeveelheden vrij klein. Er zijn vier bekende belangrijke metabolieten van LSD bij mensen die worden uitgescheiden en tot vier tot vijf dagen na inname in de urine kunnen worden gedetecteerd, met waargenomen interindividuele variatie.

Verschillende criteria bepalen hoe lang LSD in het lichaam kan worden gedetecteerd:

  • de test die wordt gebruikt
  • de detectielimiet van de test 
  • het type monstervloeistof
  • de hoeveelheid die werd ingenomen

LSD kan zes tot twaalf uur in bloed en twee tot vier dagen in urine worden gedetecteerd. Eén metaboliet (2-oxo-3-hydroxy-LSD) is echter typisch aanwezig in hogere concentraties en kan gedurende langere tijd in de urine worden gedetecteerd.

Tests voor LSD (maar niet de metabolieten) in haarmonsters zijn ook beschikbaar en ze zijn goed voor het detecteren van zowel lage doses als eenmalig gebruik, blijkbaar voor een onderbepaalde maar lange periode na dosering.

Waar kan ik LSD kopen?

Omdat het in bijna elk land ter wereld een illegale stof is, brengt het verkrijgen van LSD een aantal risico’s met zich mee. Wij moedigen het overtreden van de wet niet aan maar we weten dat veel volwassenen zich geweldloos bezighouden met illegale activiteiten.

Er zijn ondergrondse bronnen op de zwarte markt, zowel online als offline, die kunnen worden gebruikt om LSD te kopen.

Veel muziek- en kunstfestivals hebben LSD-‘verkopers’ (illegaal natuurlijk), en rondvragen bij deze evenementen zal je waarschijnlijk naar hen leiden.

Dat gezegd hebbende, de zuiverheid en veiligheid van de stoffen die u koopt, kan zelden met enige zekerheid worden geverifieerd, dus u kunt het beste een testkit gebruiken voor LSD  Heb je hier hulp bij nodig ? Laat het ons weten

Heb ik echte LSD?

Afhankelijk van de dosis en de wijze van inname, zou het tussen de 45 en 90 minuten moeten duren voordat LSD begint. De ervaring kan 12-16 uur duren. 

Als u andere effecten voelt, of als uw ervaring aanzienlijk langer dan 16 uur aanhoudt, heeft u mogelijk geen LSD gebruikt. Als uw vloeipapier een bittere smaak had of uw tong verdoofde, bevatte het mogelijk NBOMe of DOx.

Het is het veiligst om zeker te zijn van wat u neemt. Laat indien mogelijk uw medicijnen testen.

Hoe microdoseer ik met LSD?

Een microdosis LSD is meestal rond de 10 ug en wordt elke vier dagen opnieuw gedoseerd. Microdoses zijn het gemakkelijkst af te meten met vloeipapier, dat in tienden kan worden gesneden. Microdoseren o onder begeleiding ? Meld je aan bij ons.

Hoe werkt tolerantie?

Het nemen van een gemiddelde dosis LSD zal een onmiddellijke tolerantie veroorzaken. Als u het medicijn binnen korte tijd weer inneemt, zal het een zwakker effect hebben. U moet ten minste drie dagen wachten tussen de doses.

Kan ik LSD mengen met andere drugs?

Het antwoord daarop is dat het sowieso niet verstandig is. LSD mag niet worden gemengd met tramadol, omdat dit kan leiden tot het serotoninesyndroom. Wees voorzichtig bij het mixen van LSD met cannabis, amfetaminen of cocaïne.